In een klein dorpje omringd door besneeuwde heuvels leefde een kleine mus genaamd Max. Max was een slimme, nieuwsgierige mus die dol was op het ontdekken van nieuwe dingen. Elk jaar met kerst keek hij door ramen naar de mensen die samen kerst vierden, maar één huis trok altijd zijn aandacht: het huis van een groep Developers.

Deze Developers werkten dag en nacht aan een groot project dat vóór kerst af moest. Ze zaten achter hun computers, vaak met vermoeide gezichten en grote koppen koffie naast hun toetsenborden. Max, die ze vaak hoorde praten over "bugs" en "sprints", wist niet wat het betekende, maar hij voelde dat ze hulp nodig hadden.

Op een koude kerstavond, terwijl de Developers druk bezig waren, hoorde Max een zucht door de open raamkier. "We redden het niet. Er zitten nog steeds fouten in de code en de deadline is morgen!" zei een van hen. Max wilde graag helpen, maar wat kon een kleine mus doen aan zoiets ingewikkelds?

Max herinnerde zich het magische veertje dat hij ooit vond onder een oude eik in het bos. Het veertje zou naar verluidt iedereen helpen die iets goeds wilde doen voor anderen. Hij vloog snel naar het bos, pakte het veertje op met zijn snavel, en bracht het terug naar het raam van de Developers.

Met een klein tikje van zijn snavel liet hij het veertje naar binnen dwarrelen. Het veertje begon te gloeien en zweefde naar het scherm van de computer. Tot ieders verbazing verscheen er een magisch bericht op hun scherm:
"Laat de code je leiden, focus op samenwerking en je zult slagen."

Plotseling begonnen de fouten zich vanzelf op te lossen. Waar eerst rode waarschuwingssymbolen waren, verschenen nu groene vinkjes. De Developers keken elkaar verbaasd aan en riepen: "Het werkt! We hebben het gefixt!"

De kleine mus piepte vrolijk en vloog weg, net voordat ze hem konden zien. Terwijl hij naar zijn nest terugkeerde, voelde Max zich trots. Hij wist dat zijn kleine daad van magie niet alleen de Developers had geholpen, maar ook hun kerst had gered.

Sindsdien noemen de Developers hem "de Kerstmus" en laten ze altijd wat kruimeltjes brood achter bij het raam, als dank voor de magische hulp van die ene bijzondere kerstavond.

Terug naar home